Debiuty otwarte należą do najstarszych i najlepiej rozpracowanych otwarć szachowych.
                Od pierwszych posunięć prowadzą one do ostrej walki, śmiałych kombinacji, ofiar i szturmów pionkowych.
                W wielu wariantach tak białe jak i czarne dla szybszego rozwinięcia ofiarowują pionka a nawet figurę.

                Nawet jeśli taki charakter otwarć  nie odpowiada Twojemu "stylowi" gry - ZACZNIJ  OD  DEBIUTÓW  OTWARTYCH

                Dla młodego szachisty debiuty otwarte są źródłem bezcennej wiedzy, ponieważ są wyraziste, o prostych strategicznie planach.
                Poznając je nauczysz się atakować, kombinować i dokładnie liczyć warianty.  Sa zalecane do nauki dla początkujących graczy.
                Bez tej wiedzy trudniej będzie Ci osiągnąć wyższy poziom szachowego wtajemniczenia.

                Nie zalecam rozpoczynania przygody od innych otwarć (np.1.c2-c4) nawet jeśli poznasz je bardzo dobrze i będziesz osiągał
                w nich dobre wyniki. Brak naturalnych taktycznych nawyków i intuicyjnego widzenia,  będzie słabą stroną takiego gracza.
                Nawyki takie  nabywa się przez analizę  klasycznych, otwartych partii

                Poznasz teraz kilka podstawowych debiutów otwartych.  Poniższy przegląd otwarć służy temu byś poznał pozycje
                które charakteryzują konkretne otwarcie i zapamiętał posunięcia które prowadzą do rozpatrywanych  układów.
                 

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.     f2-f4

                                                             Jeden z najstarszych rozpracowanych debiutów szachowych.
                                                             Udokumentowane zachowane analizy pochodzą z 1561 roku.
                                                             Niezmiernie popularny w okresie tzw."szachów romantycznych".

                                                             Bardzo ostre otwarcie prowadzące do skomplikowanych pozycji,
                                                             obfitujących w karkołomne i efektowne kombinacje.
                                                             Chętnie wybierany przez szachistów-taktyków i graczy obdarzonych
                                                             tzw."intuicją szachową" i umiejętnością szybkiego liczenia wariantów.
 

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Gf1-c4 

                                                             Podobnie jak gambit królewski - jedno z najstarszych otwarć,
                                                             rozpowszechniony przez Philidora, który uważał ruch Gońcem
                                                             za mniej zobowiązujący od 2.Sf3 bo dający białym wybór między
                                                             dalszym 3.Se2  a  3.f4.

                                                             W dzisiejszych czasach rozpoczęcie partii tym otwarciem kończy się
                                                             najczęściej przejściem (z przestawieniem posunięć) do innego debiutu.

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sb1-c3

                                                             Otwarcie dokładnie przeanalizowane przez szachistów wiedeńskich w XIX wieku.
                                                             Idea  otwarcia (podobnie jak w gambicie królewskim) jest przygotowanie posunięcia 2.f4
                                                             ale po uprzednim  opanowaniu Skoczkiem pola d5 co nie dopuszcza do niewygodnego
                                                             dla białych posunięcia d7-d5, które w wielu wariantach gambitu królewskiego
                                                             zapewnia czarnym wygodną grę.

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.     d2-d4

                                                             Debiut znany także pod nazwami Gambit środkowy, Gambit Północny
                                                             a nawet Gambit Duński. Rozpowszechniony przez duńskiego szachistę Martina Froma.
                                                            
                                                             W debiucie tym białe dla szybszego rozwoju poświęcają pionka, a czasem nawet dwa
                                                             jak w wariancie: 1.e4 e5 2.d4  exd4  3.c3  dxc3  4.Gc4  cxb2  5.Gxb2

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3      d7-d6

                                                             Obrona rozpracowana i bardzo często stosowana przez Philidora,
                                                             który uważał ruch 2...Sc6 za niekorzystny dla czarnych ponieważ
                                                             Skoczek na polu c6 blokuje i uniemożliwia włączenie się do walki
                                                             o centrum ważnemu pionkowi c7.

                                                             Ruch 2....d6 przygotowuje kontratak czarnych w centrum przez
                                                             przygotowanie ruchu f7-f5

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3     Sg8-f6

                                                             Otwarcie znane już w czasach Lopeza, dokładnie przeanalizowane
                                                             przez rosyjskiego szachistę Karla Jaenischa i spopularyzowane przez
                                                             innego świetnego szachistę rosyjskiego- Aleksandra Pietrowa.
                                                            

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3    Sb8-c6
                                                 3.   Gf1-b5

                                                             Otwarcie spopularyzowane przez hiszpana Ruy Lopeza, stąd też
                                                             w wielu publikacjach (szczególnie anglojęzycznych) debiut ma nazwę:
                                                             otwarcie Ruy-Lopeza. 

                                                             Analizy Lopeza były pierwszymi (po Lucenie) ale mało dokładne,
                                                             dopiero od ubiegłego wieku partia hiszpańska należy do najpopularniejszych
                                                             i równocześnie jednych z lepiej rozpracowanych otwarć.

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3    Sb8-c6
                                                 3.   Sb1-c3    Sg8-f6
                                                            
                                                             Popularne od XVI wieku otwarcie, uchodzące często niesłusznie za "remisowe".
                                                             Debiut ten często grywał szczególnie czarnymi  nasz wielki rodak  Akiba Rubinstein.

                                                             W wielu przypadkach Debiut czterech skoczków przechodzi do pozycji innych otwarć
                                                             np.Partii Wiedeńskiej, Partii Szkockiej lub Partii Hiszpańskiej tzw.czteroskoczkowej.
                                                            

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3    Sb8-c6
                                                 3.    d2-d4 

                                                             Debiut który stał się bardzo popularny po opublikowaniu w 1829 roku
                                                             szczegółowej analizy partii  rozegranej w 1824 roku w meczu korespondencyjnym
                                                             pomiędzy Edynburgiem a Londynem.
 

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3    Sb8-c6
                                                 3.    c2-c3 

                                                             Otwarcie dokładnie przeanalizowane przez włoskiego szachistę
                                                             Domenico Ponzianiego na przełomie XVIII wieku.

                                                             Ideą otwarcia jest przygotowanie przez białe silnego centrum pionkowego
                                                             po ruchu d2-d4,  niemniej solidne kontynuacje dla czarnych: 3...d5  i  3...Sf6
                                                             spowodowały coraz mniejszą popularność tego debiutu.

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3    Sb8-c6
                                                 3.   Gf1-c4   Gf8-c5

                                                             Popularne od XVI wieku otwarcie, spopularyzowane przez włoskich
                                                             szachistów Polerio i Greco.
                                                             W literaturze szachowej spotyka się również nazwę "gioco piano"
                                                             co po włosku znaczy "spokojna gra". W epoce "szachów romantycznych"
                                                             nazwa ta miała odróżniać debiut od ostrych gambitowych otwarć.

                                                 1.     e2-e4      e7-e5
                                                 2.   Sg1-f3    Sb8-c6
                                                 3.   Gf1-c4   Sg8-f6

                                                             Bardzo popularny debiut znany już od połowy XVI wieku,
                                                             przeanalizowany najpierw przez Bilguera, a potem m.in. przez
                                                             Jaenischa, Maxa Lange i Czigorina.
                                                             Czarne często poświęcają piona uzyskując jednak rekompensatę
                                                             zapewniającą im dobrą grę.